Новая Мыш
Вёска
Новая Мыш
| ||||||||||||||||||||||
Но́вая Мыш[2] (трансліт.: Novaja Myš, руск.: Новая Мышь) — вёска ў Баранавіцкім раёне Брэсцкай вобласці. Адміністрацыйны цэнтр Навамышскага сельсавета. Размешчана за 8 км на захад ад Баранавічаў, на скрыжаванні аўтадарог на Івацэвічы, Стоўбцы, Слонім, Моўчадзь, на рацэ Мышанцы.
Назва
[правіць | правіць зыходнік]Субстантыўны кампанент Мыш у састаўной геаграфічнай назве літаральна паўтарае старажытны гідронім Мыша — на беразе ракі была ўзведзена сядзіба. Інвентар 1692 года яшчэ згадвае пра раку Мышу, але з часам рака стала ўспрымацца як больш дробны аб’ект, і наступны інвентар 1730 года паведамляе ўжо пра Мышанку. Даследчыкі шукаюць паходжанне гідроніма як у славянскіх, так і ў балцкіх мовах.
Гісторыя
[правіць | правіць зыходнік]Вялікае Княства Літоўскае
[правіць | правіць зыходнік]Упершыню Мыш згадваецца ў першай палове XV стагоддзя як сяло Новагародскага павета. У 1563 годзе вялікі князь Жыгімонт Аўгуст перадаў мясцовасць за ваенныя заслугі жмудскаму старосце Я. К. Хадкевічу. Пад 1566 годам паселішча значыцца ў дакументах як мястэчка. У XVI—XVII стагоддзях тут існаваў замак. У XVII стагоддзі ў мястэчку дзейнічалі касцёл і школа, у двары (Старая Мыш) існаваў кляштар езуітаў. У другой чвэрці XVII стагоддзя мясцовасць перайшла ў валоданне Сяняўскіх, потым — Юдзіцкіх.
У Трынаццацігадовую вайну (1654—1667) замак і мястэчка зруйнавалі войскі Маскоўскай дзяржавы. Як даносілі захопнікі свайму гаспадару[3]:
В городе Мыши литовских людей всех побили, которых зостали, и языков взяли многих людей. И городок Мышь выжгли и со всем разорили без остатку. |
У другой палове XVII стагоддзя кашталян новагародскі Мікалай Уладзіслаў Юдзіцкі заснаваў у Мышы езуіцкі калегіум. У XVIII стагоддзі ўладальнікамі мястэчка і двара былі Несялоўскія і Масальскія. У пачатку XVIII стагоддзя апошнія заснавалі тут шкляную гуту. Станам на 1725 у мястэчку было больш за 100 двароў, дзейнічалі касцёл і царква, працавалі школа, шпіталь, карчма і млын. У 1784 годзе маёнтак наведваў кароль і вялікі князь Станіслаў Аўгуст Панятоўскі.
Пад уладай Расійскай імперыі
[правіць | правіць зыходнік]У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795) Новая Мыш апынулася ў складзе Расійскай імперыі, дзе стала цэнтрам воласці ў Навагрудскім павеце. У 1825 годзе з цэглы ўзведзены Праабражэнскі касцёл. У 1842 годзе адбыліся 2 кірмашы (1 і 29 верасня), на якіх у асноўным гандлявалі сельскагаспадарчымі прадуктамі і жывёлай. У 1859 годзе ў мястэчку на сродкі казны і тутэйшых сялян пабудавана драўляная Праабражэнская царква. Праваслаўны прыход налічваў каля 3500 вернікаў, сярод якіх пісьменных было толькі каля 10 %.
У 1860-я гады ў мястэчку было 132 двары, царква, касцёл, яўрэйскі малітоўны дом, штотыднёвыя таргі, 1 рэгулярны кірмаш.
У першай палове 1880-х гадоў у мястэчку каля 160 двароў, 1030 жыхароў, дзейнічалі царква, народнае вучылішча (адчынена ў 1862), валасное праўленне, касцёл, сінагога, З яўрэйскія школы, бальніца, 21 крама, бровар, цагельны завод, паравы і ветраны млыны. Існавалі промыслы: шавецкі, кравецкі і кузнецкі, па вырабе розных рэчаў з дрэва.
Найноўшы час
[правіць | правіць зыходнік]У пачатку XX стагоддзя Новая Мыш уяўляла сабой вялікае і шматмоўнае мястэчка, у народным вучылішчы вучылася каля 150 дзяцей (з іх толькі 25 дзяўчынак). Дзейнічалі прызыўны ўчастак і аптэка.
У Першую сусветную вайну Новую Мыш занялі нямецкія войскі. Згодна з Рыжскім мірным дагаворам (1921) мястэчка апынулася ў складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі, дзе стала цэнтрам гміны Баранавіцкага павета Навагрудскага ваяводства.
У 1939 годзе Новая Мыш увайшла ў склад БССР. З 15 студзеня 1940 года цэнтр Навамышскага раёна Баранавіцкай вобласці. Статус паселішча панізілі да вёскі. З 12 кастрычніка 1940 года цэнтр сельсавета.
У Вялікую Айчынную вайну з канца чэрвеня 1941 года да 8 ліпеня 1944 года вёска акупіравана нямецка-фашысцкімі захопнікамі. Пры яе вызваленні вызначыўся наводчык, камандзір гарматы М. П. Акімаў, які падбіў 5 варожых танкаў, знішчыў 50 акупантаў і ўтрымаў рубеж да прыходу асноўных сіл сваёй часці. За гэты подзвіг Акімаву 25 верасня 1944 года было прысвоена званне Героя Савецкага Саюза.
З 8 студзеня 1954 года ў Брэсцкай вобласці.
У 1996 годзе ў Новай Мышы ў гонар паэта і фалькларыста Яна Чачота быў усталяваны помнік[4]. Станам на 1998 год у вёсцы быў 691 двор.
-
Касцёл і царква
-
Касцёл
-
Карчма
-
Вуліца Слонімская
Насельніцтва
[правіць | правіць зыходнік]- XIX стагоддзе: 1830 год — 524 мужчыны, з іх шляхты 5, духоўнага саслоўя 2, мяшчан-іўдзеяў 147, мяшчан-хрысціян і сялян 367, жабракоў 3[5]; 1865 год — 884 чал.
- XX стагоддзе: пачатак XX ст. — 320 двароў, каля 3860 жыхароў; 1921 год — 327 дамоў, 1815 жыхароў[6]; 1959 год — 1942 жыхары; 1998 год — 511 гаспадарак, 1752 жыхары; 2000 год — 1669 жыхароў, 691 двор[7].
Інфраструктура
[правіць | правіць зыходнік]У Новай Мышы працуюць філіял Баранавіцкай фабрыкі дзіцячых цацак, выканкам сельсавета, калгасная сядзіба, механічныя майстэрні, Дом быту, аддзяленне сувязі і ашчаднага банка, бальніца, аўтаматычная тэлеф. станцыя, племстанцыя, ветэрынарная лячэбніца, прафесійна-тэхнічнае вучылішча механізацыі сельскай гаспадаркі, сярэдняя і музычная школы, дзіцячыя яслі-сад, Дом культуры, бібліятэка, аптэка, сталовая, 2 магазіны.
Славутасці
[правіць | правіць зыходнік]- Касцёл Перамянення Божага (1825, сярэдзіна XVIII стагоддзя) — Гісторыка-культурная каштоўнасць Беларусі, шыфр 112Г000060
- Могілкі: яўрэйскія; старыя хрысціянскія
- Карчма (XIX стагоддзе)
- Млын (XIX стагоддзе)
- Сінагога
- Спаса-Праабражэнская царква (1859)
- Драўляная капліца на могілках (XX стагоддзе)
- Брацкая магіла савецкіх воінаў і партызан
Страчаная спадчына
[правіць | правіць зыходнік]- Капліца могілкавая (XIX стагоддзе)
Галерэя
[правіць | правіць зыходнік]-
Касцёл
-
Інтэр’ер касцёла (алтары перанесены з Нясвіжскага касцёла бенедыкцінак)
-
Царква
-
Сінагога
-
Карчма
-
Надмагілле на старых каталіцкіх могілках
-
Капліца-надмагілле Ю. Цітовіча
-
Капліца-надмагілле Э. Маціеўскай
-
Драўляная капліца на могілках
Вядомыя асобы
[правіць | правіць зыходнік]З Новай Мышы паходзіць бацька польскага палітыка Яцака Пратасевіча[8].
- Ноах Нахбуш (1888—1970) — яўрэйскі тэатральны актор[9]
Крыніцы
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ Дзяржкартгеацэнтр
- ↑ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Брэсцкая вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2010.— 318 с. ISBN 978-985-458-198-9. (DJVU)
- ↑ «Государев поход» 1655 // Сагановіч Г. Невядомая вайна: 1654—1667 / Генадзь Сагановіч. — Мн.: Навука і тэхніка, 1995.
- ↑ Ляшук В. Я., Снітко Г. М. Літаратурная Берасцейшчына: краязнаўчыя нарысы, партрэты, артыкулы / В. Я. Ляшук, Г. М. Снітко. — Мінск: Литература и Искусство, 2008. — С. 111. — 320 с. — ISBN 978-985-6720-29-4.
- ↑ Соркіна 2010, с. 413.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej. Tom VII. Część I: Województwo Nowogródzkie. — Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1923.
- ↑ БелЭн 2000.
- ↑ Мой род з Беларусі — размова з еўрадэпутатам Я. Пратасевічам // «Ніва» № 3, 20 студзеня 2008.
- ↑ http://www.yiddishmusic.jewniverse.info/nachbushnoah/index.html
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т. 3, кн. 1. Брэсцкая вобласць / рэдкал.: Г. П. Пашкоў (дырэктар) і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2006. — 528 с.: іл. — 4 000 экз. — ISBN 985-11-0373-X.
- Шаблюк В. У. Но́вая Мыш // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 11: Мугір — Паліклініка / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2000. — Т. 11. — С. 368. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0188-5 (т. 11).
- Дубейка, В. М. На беразе Мышанкі. — Мінск : Чатыры чвэрці, 2018. — 288 с.
- Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 5: М — Пуд / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 1999. — 592 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0141-9.
- Соркіна I. Мястэчкі Беларусі ў канцы XVIII — першай палове XIX ст. — Вільня: ЕГУ, 2010. — 488 с. ISBN 978-9955-773-33-7.
- Mysz Nowa // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom VI: Malczyce — Netreba (польск.). — Warszawa, 1885. — S. 837—838.
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Новая Мыш
- Новая Мыш на сайце Radzima.org
- Нов. Мышь на сайце Глобус Беларусі (руск.)
- Прагноз надвор’я ў в. Новая Мыш Архівавана 3 снежня 2020.